ادواردا اوبارا و مادری که هیچگاه ترکش نکرد
ادواردا اوبارا نوجوان دبیرستانی آمریکایی در 20 دسامبر 1969 در 16 سالگی به ذات الریه مبتلا شد. وضعیت او در طی دو هفته بدتر شد و به بیمارستان منتقل شد. به گفته خانواده او، اوبارا در ساعت 3 بامداد روز 3 ژانویه 1970 به دلیل اینکه انسولین خوراکی که مصرف می کرد به جریان خونش نمی رسید، با لرزش و درد شدید از خواب بیدار شد. دقایقی قبل از اینکه به کما برود به مادرش گفت: «قول بده، من را ترک نکنی.»
بعداً به کمای دیابتی رفت. او از لوله تغذیه میشد و مادرش او را هر دو ساعت یکبار از این طرف به طرف دیگر میچرخاند تا از زخم بستر جلوگیری کند. مادرش(کای) نیز برای دخترش آواز می خواند، موسیقی می نواخت و با او گفتگو می کرد. پدرش (جو) نیز شغل خود را رها کرد تا از او مراقبت کند. پدرش در سال 1972 دچار حمله قلبی شد و در سال 1976 در سن 50 سالگی درگذشت. تا سال 2007، هزینههای مراقبت از اوبارا، مادرش را 200000 دلار بدهکار کرده بود.
بیش از 35 سال مادرش از او به طور مداوم مراقبت کرد. با وجود اینکه نگهداری از او، فشار مالی سنگینی را به خانواده وارد کرده بود ولی آنها وی را به مؤسسات نگهداری نسپردند. مادر ادواردا در سال 2008 در سن 80 سالگی فوت کرد در حالیکه همیشه امیدوار بود که روزی دخترش از کما بیرون بیاید. او به قولی که به دخترش داده بود عمل کرد و او را هیچگاه ترک نکرد.
بعد از فوت پدر و مادر، خواهرش (کالین) جای آنها را گرفت و در خانهاش در میامی نگهداری وی را برعهده گرفت. او حتی از شغل قبلی خود که مربیگری اسب بود دست کشید تا به طور تمام وقت مراقب خواهرش باشد. از خود گذشتگی این خانواده باعث شد تا سخنران معروف آمریکایی به نام دکتر واین دایر کتابی را تحت عنوان قول قوله (داستان باورنکردنی عشق بیقید و شرط مادر و چیزی که باید از آن یاد بگیریم) را در مورد این خانواده بنویسد که با استقبال مردم جهان روبرو شد.
سرانجام ادواردا اوبارا در 21 نوامبر 2012 میلادی در سن 59 سالگی درگذشت. به هوش آمدن ادواردا و مراقبت از او به معنی زندگی مادرش و همه اعضای خانواده تبدیل شد.
درباره مدیریت
کارن امانی، استاد جامعهشناسی، بنیانگذار و مدرس موسسه سخنوری تیسفون، نویسنده، شاعر، سخنران، استاد ارتباطات، کارآفرین حوزه دانشبنیان، مدرس کارآفرینی و کوچ شخصی و سازمانی
نوشته های بیشتر از مدیریت
دیدگاهتان را بنویسید